Art. 45. § 1. Jeżeli sprawca osiągnął z popełnienia przestępstwa, chociażby
pośrednio, korzyść majątkową niepodlegającą przepadkowi przedmiotów
wymienionych w art. 44 § 1 lub 6, sąd orzeka przepadek takiej korzyści albo jej
równowartości. Przepadku nie orzeka się w całości lub w części, jeżeli korzyść lub jej
równowartość podlega zwrotowi pokrzywdzonemu lub innemu podmiotowi.
§ 1a. Za korzyść majątkową osiągniętą z popełnienia przestępstwa uważa się
także pożytki z rzeczy lub praw stanowiących tę korzyść.
§ 2. W razie skazania za przestępstwo, z którego popełnienia została osiągnięta,
chociażby pośrednio, korzyść majątkowa znacznej wartości, albo przestępstwo,
z którego została lub mogła zostać osiągnięta, chociażby pośrednio, korzyść
majątkowa, zagrożone karą pozbawienia wolności, której górna granica jest nie niższa
niż 5 lat, lub popełnione w zorganizowanej grupie albo związku mających na celu
popełnienie przestępstwa za korzyść uzyskaną z popełnienia przestępstwa uważa się
mienie, które sprawca objął we władanie lub do którego uzyskał jakikolwiek tytuł
w okresie 5 lat przed popełnieniem przestępstwa do chwili wydania chociażby
nieprawomocnego wyroku, chyba że sprawca lub inna zainteresowana osoba
przedstawi dowód przeciwny.
§ 3. Jeżeli mienie stanowiące korzyść uzyskaną z popełnienia przestępstwa,
o którym mowa w § 2, zostało przeniesione na osobę fizyczną, prawną lub jednostkę
organizacyjną niemającą osobowości prawnej, faktycznie lub pod jakimkolwiek
tytułem prawnym, uważa się, że rzeczy będące w samoistnym posiadaniu tej osoby
lub jednostki oraz przysługujące jej prawa majątkowe należą do sprawcy, chyba że na
podstawie okoliczności towarzyszących ich nabyciu nie można było przypuszczać, że
mienie to, chociażby pośrednio, pochodziło z czynu zabronionego.
§ 4. (uchylony)
§ 5. W razie współwłasności orzeka się przepadek udziału należącego do
sprawcy lub przepadek równowartości tego udziału.
§ 6. (uchylony)
Art. 45a. § 1. Sąd może orzec przepadek, jeżeli społeczna szkodliwość czynu
jest znikoma, a także w razie warunkowego umorzenia postępowania lub
stwierdzenia, że sprawca dopuścił się czynu zabronionego w stanie niepoczytalności,
o której mowa w art. 31 § 1, albo jeżeli zachodzi okoliczność wyłączająca ukaranie
sprawcy czynu zabronionego.
§ 2. Jeżeli zebrane dowody wskazują, że w razie skazania zostałby orzeczony
przepadek, sąd może go orzec także w razie śmierci sprawcy, umorzenia postępowania
z powodu jego niewykrycia, a także w przypadku zawieszenia postępowania
w sprawie, w której nie można ująć oskarżonego albo oskarżony nie może brać udziału
w postępowaniu z powodu choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby.

Kodeks Karny art. 45