Art. 45. 1. Stosunek pracy z mianowanym pracownikiem naukowym może ulec
rozwiązaniu w każdym czasie w drodze porozumienia stron.
2. Rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym pracownikiem naukowym,
z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, może nastąpić
w przypadku:
1) czasowej niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, jeżeli okres tej
niezdolności przekracza okres zasiłkowy, a w przypadku stwierdzenia przez
uprawnionego lekarza poprawy stanu zdrowia i możliwości powrotu do pracy,
jeżeli okres ten przekracza 2 lata;
2) wszczęcia postępowania w sprawie likwidacji instytutu;
3) otrzymania przez mianowanego pracownika naukowego dwóch kolejnych ocen
negatywnych, o których mowa w art. 44 ust. 3;
4) podjęcia dodatkowego zatrudnienia lub prowadzenia działalności gospodarczej
bez uzyskania zgody dyrektora, o której mowa w art. 47 ust. 1.
3. Rozwiązanie stosunku pracy z mianowanym pracownikiem naukowym bez
wypowiedzenia może nastąpić w przypadku:
1) trwałej utraty zdolności do pracy na zajmowanym stanowisku, stwierdzonej
orzeczeniem lekarza orzecznika, w rozumieniu przepisów o emeryturach
i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jeżeli nie ma możliwości
zatrudnienia pracownika na innym stanowisku, odpowiednim do jego stanu zdrowia i kwalifikacji zawodowych, albo gdy pracownik odmawia przejścia do takiej pracy;
2) niedostarczenia w wyznaczonym terminie orzeczenia potwierdzającego zdolność
do pracy na zajmowanym stanowisku, wydanego przez lekarza prowadzącego
badania okresowe lub kontrolne;
3) dopuszczenia się przez niego:
a) czynu określonego w art. 115 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie
autorskim i prawach pokrewnych, stwierdzonego prawomocnym wyrokiem
sądu,
b) stwierdzonego prawomocnym orzeczeniem komisji dyscyplinarnej na
podstawie opinii komisji do spraw etyki w nauce, o której mowa w art. 39
ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o Polskiej Akademii Nauk:
– przywłaszczenia sobie autorstwa albo wprowadzenia w błąd co do
autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego
wykonania,
– rozpowszechnienia, bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy,
cudzego utworu w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania,
– rozpowszechnienia, bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy,
cudzego artystycznego wykonania albo publicznego zniekształcenia
takiego utworu, artystycznego wykonania, fonogramu, wideogramu lub
nadania,
– innego sposobu naruszenia cudzych praw autorskich lub praw
pokrewnych,
– fałszowania badań lub wyników badań naukowych,
– innego oszustwa naukowego;
4) skazania prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo.
4. Stosunek pracy z mianowanym pracownikiem naukowym może być
rozwiązany również z innych ważnych przyczyn, po uzyskaniu zgody rady naukowej
instytutu.

Ustawa o instytutach badawczych art. 45

DODAJ