Art. 42. 1. NBP może udzielać bankom kredytu refinansowego w złotych w
celu uzupełnienia ich zasobów pieniężnych.
2. NBP przy udzielaniu kredytu refinansowego kieruje się zdolnością banku
do spłaty tego kredytu wraz z odsetkami w umownych terminach spłaty, z
zastrzeżeniem, o którym mowa w ust. 3.
3. NBP może udzielić kredytu refinansowego także bankowi dla wdrożenia
planu naprawy banku.
4. Kredyt refinansowy może być udzielony:
1) do określonej kwoty w rachunku kredytu;
2) pod zastaw papierów wartościowych – do wysokości równej określonej części
nominalnej wartości tych papierów (kredyt lombardowy);
3) w innej formie, określonej przez Zarząd NBP.
5. Umowa o kredyt refinansowy może zostać rozwiązana przez każdą ze stron
za siedmiodniowym terminem jej wypowiedzenia.
6. Jeżeli sytuacja finansowa banku korzystającego z kredytu refinansowego
ulega pogorszeniu w stopniu zagrażającym terminowej spłacie kredytu, albo bank
ten nie przestrzega istotnych postanowień umowy kredytowej, NBP może
wypowiedzieć tę umowę i zażądać wcześniejszej spłaty kredytu, w całości lub w
części, w terminie krótszym niż określony w tej umowie.
7. Do umowy o kredyt refinansowy stosuje się przepisy ustawy z dnia 29
sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2187, z późn. zm.), ze
zmianami wynikającymi z niniejszej ustawy.

Ustawa o Narodowym Banku Polskim art. 42

DODAJ