Art. 42. 1. Kontroler może wezwać pracownika jednostki kontrolowanej lub
inną osobę do stawienia się w wyznaczonym miejscu i czasie w celu złożenia zeznań
w charakterze świadka.
2. W razie potrzeby kontroler może zwrócić się do dyrektora kontrolnej jednostki
organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli z wnioskiem o wezwanie wskazanych osób
do osobistego stawienia się w wyznaczonym miejscu i czasie, i przesłuchanie ich
w charakterze świadków przez upoważnionego pracownika kontrolnej jednostki
organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli.
3. Jeżeli osoba wezwana nie może stawić się z powodu choroby lub innej
niedającej się pokonać przeszkody, kontroler lub pracownik wymieniony
w ust. 2 może dokonać przesłuchania w miejscu pobytu tej osoby.
4. W wezwaniu należy wskazać:
1) nazwę i adres kontrolnej jednostki organizacyjnej Najwyższej Izby Kontroli;
2) imię, nazwisko i adres osoby wzywanej;
3) podstawę prawną, charakter i cel wezwania;
4) datę, godzinę i miejsce stawienia się;
5) skutki prawne niezastosowania się do wezwania;
6) imię, nazwisko i stanowisko służbowe wzywającego.
5. Wezwanie doręcza się za pośrednictwem operatora pocztowego w rozumieniu
ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe (Dz. U. z 2018 r. poz. 2188, z
2019 r. poz. 1051, 1495 i 2005 oraz z 2020 r. poz. 695) lub innego podmiotu
zajmującego się doręczaniem korespondencji. W sprawach niecierpiących zwłoki
można dokonać wezwania w formie elektronicznej, za pomocą telefaksu, telefonicznie
albo w inny sposób z podaniem danych, o których mowa w ust. 4; sposób wezwania
należy udokumentować dołączając do akt kontroli notatkę służbową lub potwierdzenie
transmisji danych.

Ustawa o Najwyższej Izbie Kontroli art. 42

DODAJ