Art. 41. Jeżeli weksel wystawiono na walutę, która nie jest walutą miejsca
płatności, sumę wekslową można zapłacić w walucie krajowej podług jej wartości
w dniu płatności. Jeżeli dłużnik dopuści się zwłoki, posiadacz może żądać zapłaty
sumy wekslowej w walucie krajowej według swego wyboru albo podług jej kursu
w dniu płatności, albo podług jej kursu w dniu zapłaty.
Wartość waluty zagranicznej oznacza się podług zwyczajów miejsca płatności.
Wystawca jednak może zastrzec, że suma, przypadająca do zapłaty, ma być obliczona
podług kursu, ustanowionego w wekslu.
Zasad powyższych nie stosuje się do przypadku, gdy wystawca zastrzegł, że
zapłata ma być uiszczona w oznaczonej walucie (zastrzeżenie zapłaty rzeczywistej
w walucie zagranicznej).
Jeżeli weksel wystawiono na walutę, mającą w kraju wystawienia i w kraju
zapłaty tę samą nazwę, lecz inną wartość, domniemywa się, że miano na myśli walutę
miejsca płatności.

Prawo wekslowe art. 41