Art. 41. 1. W postępowaniu przed organami administracji publicznej
w sprawach obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji
administracyjnej związanej z tymi obowiązkami pełnomocnikiem podatnika, płatnika,
inkasenta oraz osób, o których mowa w art. 2 ust. 1a, może być również doradca
podatkowy.
2. Doradca podatkowy jest uprawniony do występowania w charakterze
pełnomocnika w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień
i innych aktów administracyjnych dotyczących spraw, o których mowa w ust. 1.
3. Doradca podatkowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu
pełnomocnictwa.
4. Doradca podatkowy ma prawo sporządzania poświadczeń odpisów
dokumentów za zgodność z okazanym oryginałem w zakresie określonym odrębnymi
przepisami. Poświadczenie powinno zawierać podpis doradcy podatkowego, datę
i oznaczenie miejsca jego sporządzenia, na żądanie – również godzinę dokonania
czynności. Jeżeli dokument zawiera cechy szczególne (dopiski, poprawki lub
uszkodzenia) doradca podatkowy stwierdza to w poświadczeniu.
5. Doradca podatkowy może udzielić dalszego pełnomocnictwa (substytucji)
innemu doradcy podatkowemu, adwokatowi lub radcy prawnemu.

Art. 41a. 1. Wynagrodzenie za czynności doradcy podatkowego ustala umowa
z klientem.
2. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Doradców
Podatkowych, określi, w drodze rozporządzenia, wynagrodzenie za czynności doradcy
podatkowego w postępowaniu w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień
i innych aktów administracyjnych w sprawach obowiązków podatkowych i celnych
oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami,
stanowiące podstawę do zasądzenia przez sąd kosztów zastępstwa prawnego, mając
na względzie rodzaj i zawiłość sprawy oraz wymagany nakład pracy doradcy
podatkowego.

Art. 41b. 1. Koszty pomocy prawnej udzielonej przez doradcę podatkowego
z urzędu ponosi Skarb Państwa.
2. Minister Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Doradców
Podatkowych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady ponoszenia
kosztów, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem sposobu ustalania tych kosztów,
wydatków stanowiących podstawę ich ustalania oraz maksymalnego wynagrodzenia
doradcy podatkowego za udzieloną pomoc.

Ustawa o doradztwie podatkowym art. 41

Poprzedni

Art. 40. 1. Doradca podatkowy jest obowiązany umieszczać na wszystkich pismach sporządzonych w związku z wykonywaniem doradztwa podatkowego firmę (nazwę), pod jaką doradztwo to wykonuje, oraz miejsc...

Nastepny

Art. 42. (uchylony).

Powiązania

Powiązane orzeczenia (0)

brak powiązań

Szczegóły

  • Stan prawny Obecnie obowiązujący
  • Uchwalenie Ustawa z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym
  • Wejscie w życie 1 stycznia 1997
  • Ost. zmiana ustawy 1 lipca 2020
  • Ost. modyfikacja na dlajurysty 29 10 2020
Komentarze

Wyszukiwarka