Art. 393. 1. W postanowieniu o uznaniu orzeczenia o wszczęciu
zagranicznego postępowania upadłościowego określa się:
1) imię i nazwisko albo firmę upadłego oraz odpowiednio miejsce zamieszkania
albo siedzibę upadłego;
2) sąd zagraniczny, który ogłosił upadłość;
3) zarządcę zagranicznego przez wskazanie jego imienia i nazwiska albo firmy
oraz odpowiednio miejsca zamieszkania albo siedziby;
4) czy uznane postępowanie jest postępowaniem głównym czy ubocznym.
2. W postanowieniu o uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego wzywa się wierzycieli upadłego do zgłoszenia
wierzytelności, wskazując termin zgłaszania wierzytelności oraz adres, pod którym
wierzytelności należy zgłosić, jak również niezbędne dane, które należy podać
w zgłoszeniu, i język zgłoszenia.
3. Postanowienie o uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego obwieszcza się.
4. Odpis postanowienia o uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego
postępowania upadłościowego doręcza się wierzycielom wskazanym przez
wnioskodawcę w spisie, o którym mowa w art. 386 ust. 2 pkt 3, oraz innym
wierzycielom wskazanym w tym przepisie, jeżeli są znani sądowi, nawet jeżeli nie
zostali wskazani w spisie przedłożonym przez wnioskodawcę. Wierzycieli poucza
się o skutkach uznania orzeczenia o wszczęciu zagranicznego postępowania
upadłościowego oraz o możliwości złożenia wniosku o wszczęcie wtórnego
postępowania upadłościowego i skutkach niezłożenia wniosku w terminie
trzydziestu dni od dnia obwieszczenia.
5. Na postanowienie w przedmiocie uznania orzeczenia o wszczęciu
zagranicznego postępowania upadłościowego przysługuje zażalenie
wnioskodawcy oraz wierzycielom, o których mowa w art. 386 ust. 2 pkt 3.

Art. 393a. 1. Niezwłocznie po uznaniu orzeczenia o wszczęciu
zagranicznego postępowania upadłościowego sąd zabezpiecza majątek dłużnika
znajdujący się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej przez ustanowienie
tymczasowego nadzorcy sądowego.
2. Czynności zagranicznego zarządcy albo dłużnika sprawującego zarząd
własny majątkiem, dotyczące majątku znajdującego się na terenie Rzeczypospolitej
Polskiej przekraczające zakres zwykłego zarządu wymagają zgody tymczasowego
nadzorcy sądowego pod rygorem nieważności, chyba że wymagają zgody sądu.
Zgody tymczasowego nadzorcy sądowego wymaga również wywiezienie
składników majątku dłużnika poza teren Rzeczypospolitej Polskiej.
3. Zabezpieczenie przez ustanowienie tymczasowego nadzorcy sądowego
upada z mocy prawa z chwilą wszczęcia wtórnego postępowania upadłościowego,
prawomocnego oddalenia lub odrzucenia wniosku o wszczęcie wtórnego
postępowania upadłościowego lub umorzenia postępowania w przedmiocie
wniosku albo niezłożenia wniosku o wszczęcie wtórnego postępowania
upadłościowego w terminie trzydziestu dni od dnia obwieszczenia postanowienia
o uznaniu orzeczenia o wszczęciu zagranicznego postępowania upadłościowego.
4. Z dniem uznania orzeczenia o wszczęciu zagranicznego postępowania
upadłościowego zarówno głównego, jak i ubocznego sąd na wniosek zarządcy
zagranicznego może zabezpieczyć dowody.

Prawo upadłościowe art. 393

DODAJ