Art. 259. 1. Sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza albo wyznaczony
sędzia rozpoznaje sprzeciw na posiedzeniu niejawnym w terminie dwóch miesięcy
od jego wniesienia. Jeżeli sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza albo
wyznaczony sędzia uzna za potrzebne wyznaczenie rozprawy, zawiadamia o niej
syndyka, upadłego oraz wierzyciela, który wniósł sprzeciw, i wierzyciela, którego
wierzytelności sprzeciw dotyczy. Niestawiennictwo tych osób, nawet
usprawiedliwione, nie wstrzymuje wydania postanowienia.
1a. Sędzia-komisarz, zastępca sędziego-komisarza albo wyznaczony sędzia
może odstąpić od przeprowadzenia dowodu z zeznań świadka lub opinii biegłego,
jeżeli świadek złożył zeznania albo biegły sporządził opinię w innym postępowaniu
toczącym się przed sądem, sądem polubownym lub organem administracji.
W takim przypadku dowodem są dokumenty, obejmujące treść zeznań świadka lub
opinii biegłego.
1b. W toku postępowania wywołanego wniesieniem sprzeciwu syndyk ma
prawa i obowiązki uczestnika postępowania.
2. Na postanowienie w przedmiocie sprzeciwu zażalenie przysługuje
upadłemu, syndykowi oraz każdemu z wierzycieli.
3. Uchylenie postanowienia w przedmiocie sprzeciwu i przekazanie sprawy
do ponownego rozpoznania jest możliwe tylko w przypadku konieczności
przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości albo gdy przy
rozpoznawaniu sprzeciwu doszło do nieważności postępowania, której skutków nie
dało się usunąć w postępowaniu zażaleniowym.

Prawo upadłościowe art. 259

DODAJ