Art. 24. 1. Ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje
emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego wynoszącego co najmniej 60 lat dla
kobiet i co najmniej 65 lat dla mężczyzn, z zastrzeżeniem art. 46, 47, 50, 50a, 50e i
184.
1a. (uchylony)
1b. (uchylony)
2. Dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., zatrudnionych
w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze, z wyjątkiem
ubezpieczonych mających prawo do emerytury na warunkach określonych w art. 32,
33, 39, 40, 46, 50, 50a i 50e, 184 oraz w art. 88 ustawy, o której mowa w art. 150,
zostaną ustanowione emerytury pomostowe.
2a. Ubezpieczonym spełniającym warunki określone w art. 50a lub 50e
przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku i okresów pracy lub okresu pracy,
określonych w tych przepisach.
3. Zasady, warunki i tryb ustanawiania emerytur, o których mowa w ust. 2,
określi odrębna ustawa.

Art. 24a. 1. Emeryturę, o której mowa w art. 24, przyznaje się z urzędu zamiast
renty z tytułu niezdolności do pracy osobie, która osiągnęła wiek uprawniający do tej
emerytury oraz podlegała ubezpieczeniu społecznemu albo ubezpieczeniom
emerytalnemu i rentowym.
2. Emeryturę przyznaje się od dnia osiągnięcia przez rencistę wieku
uprawniającego do emerytury, a w przypadku gdy wypłata renty z tytułu niezdolności
do pracy była wstrzymana – od dnia, od którego podjęto jej wypłatę.
3. Emeryturę oblicza się zgodnie z art. 26, z uwzględnieniem ust. 4 i 5.
4. Na wniosek osoby, której emeryturę przyznano z urzędu w latach 2009–2013,
emeryturę oblicza się ponownie zgodnie z art. 183.
5. Na wniosek osoby, która spełniła warunki do emerytury określone w art. 46
i 50, jednakże nie wystąpiła z wnioskiem o jej przyznanie, ponownie oblicza się
wysokość emerytury zgodnie z art. 53 i 56.
6. Emerytura obliczona na zasadach określonych w ust. 2–5 nie może być niższa
od pobieranej dotychczas renty z tytułu niezdolności do pracy.

Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych art. 24