Art. 23. 1. Organ inspekcyjny wydaje, na podstawie pozytywnych wyników
przeprowadzanych inspekcji państwa bandery, odpowiednie certyfikaty lub karty
bezpieczeństwa, określone na podstawie ust. 4 i 5. W certyfikatach i kartach
bezpieczeństwa ustala się okres ich ważności.
1a. W przypadku niezgłoszenia statku do inspekcji zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1–
4 i 6 lub negatywnego wyniku inspekcji, certyfikat traci ważność.
2. Organ inspekcyjny pobiera opłatę za:
1) przeprowadzenie inspekcji lub audytu,
2) wydanie lub potwierdzenie ważności certyfikatu, karty bezpieczeństwa,
dokumentu zgodności lub dokumentu tymczasowego
– w wysokości określonej w załączniku do ustawy. Opłata stanowi dochód budżetu
państwa.
2a. W przypadku gdy czynności, o których mowa w ust. 2, wykonuje konsul,
pobiera on opłatę zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 118 ustawy z dnia
25 czerwca 2015 r. – Prawo konsularne (Dz. U. z 2020 r. poz. 195).
3. W przypadku gdy czynności, o których mowa w ust. 2 pkt 1, wykonuje uznana
organizacja upoważniona do wykonywania zadań administracji morskiej, dochód
budżetu państwa stanowi 10% opłaty ustalonej w załączniku do ustawy.
4. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia, terminy, tryb i zakres przeprowadzania poszczególnych rodzajów
inspekcji i audytów, a także rodzaje i wzory certyfikatów kierując się koniecznością
zapewnienia bezpieczeństwa statków, z uwzględnieniem postanowień umów
międzynarodowych oraz przepisów Unii Europejskiej w zakresie wymagań
dotyczących państwa bandery, a dla statków rybackich o długości co najmniej 24 m –
przepisów Unii Europejskiej ustanawiających zharmonizowany system
bezpieczeństwa dla takich statków.
5. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej określi, w drodze
rozporządzenia:
1) rodzaje, tryb i zakres przeprowadzania inspekcji jachtów morskich, w zależności
od rodzaju i długości jachtu oraz używania jachtu zgodnie z instrukcją
bezpieczeństwa,
2) elementy, jakie zawiera instrukcja bezpieczeństwa jachtu morskiego, oraz
wytyczne dotyczące jej opracowania oraz stosowania,
3) sposób weryfikowania przez organ inspekcyjny prawidłowości opracowania
i sprawdzenia wpływu stosowania instrukcji bezpieczeństwa jachtu morskiego
na poziom ryzyka wystąpienia zagrożeń zidentyfikowanych w związku z
prowadzoną działalnością lub uprawianą żeglugą,
4) wzór karty bezpieczeństwa jachtu morskiego
– kierując się koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa jachtów morskich,
z uwzględnieniem postanowień umów międzynarodowych oraz przepisów Unii
Europejskiej w zakresie wymagań dotyczących państwa bandery.

Ustawa o bezpieczeństwie morskim art. 23

DODAJ