Art. 232. § 1. Przedmioty ulegające szybkiemu zniszczeniu lub takie, których
przechowywanie byłoby połączone z niewspółmiernymi kosztami lub nadmiernymi
trudnościami albo powodowałoby znaczne obniżenie wartości rzeczy, można sprzedać
według trybu określonego dla właściwych organów postępowania wykonawczego.
Postanowienie w przedmiocie sprzedaży w postępowaniu przygotowawczym może
wydać prokurator, a w postępowaniu sądowym sąd lub referendarz sądowy.
§ 2. Uzyskaną kwotę pieniężną przekazuje się do depozytu sądowego.
§ 3. O czasie i warunkach sprzedaży należy w miarę możności zawiadomić
oskarżonego oraz inne zainteresowane osoby.

Art. 232a. § 1. Przedmioty i substancje stwarzające niebezpieczeństwo dla życia
lub zdrowia, a w szczególności broń, amunicję, materiały wybuchowe lub łatwopalne,
materiały radioaktywne, substancje trujące, duszące lub parzące, środki odurzające,
substancje psychotropowe lub ich preparaty oraz prekursory kategorii 1, a także
wyroby tytoniowe i napoje alkoholowe, przechowuje się w miejscu i w sposób
zapewniający ich należyte zabezpieczenie.
§ 2. Jeżeli dla zapewnienia prawidłowego toku postępowania wystarczające jest
przechowywanie próbek w ilości niezbędnej do przeprowadzenia badań przedmiotów
lub substancji, o których mowa w § 1, sąd właściwy do rozpoznania sprawy lub
referendarz sądowy na wniosek prokuratora, niezwłocznie zarządza zniszczenie
w całości lub w części pozostałych ilości przedmiotów lub substancji zbędnych do
przeprowadzenia badań.
§ 3. Jeżeli sąd lub referendarz sądowy zarządził zniszczenie w części
przedmiotów lub substancji, o których mowa w § 1, wskazuje jednocześnie
w postanowieniu miejsce i czas przechowywania ich pozostałej części w ilości
niezbędnej do przeprowadzenia badań.
§ 4. Przedmioty i substancje stwarzające bezpośrednie niebezpieczeństwo dla
życia lub zdrowia przez możliwość eksplozji materiałów wybuchowych lub
łatwopalnych, innego gwałtownego wyzwolenia energii, rozprzestrzeniania się substancji trujących, duszących lub parzących, wyzwolenia energii jądrowej lub
promieniowania jonizującego albo których przechowywanie w niezmienionym stanie
nie jest możliwe, można zniszczyć przed wydaniem postanowienia, o którym mowa
w § 2.
§ 5. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia, podmioty uprawnione do
przechowywania oraz zniszczenia przedmiotów i substancji, o których mowa w § 1,
oraz ich próbek, szczegółowe warunki, sposób oraz miejsca ich przechowywania,
a także warunki i sposób ich zniszczenia, mając na uwadze potrzebę zapewnienia
prawidłowego toku postępowania i jego koszty.

Art. 232b. § 1 W stanie zagrożenia epidemicznego lub stanie epidemii zajęte
przedmioty mające znaczenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa publicznego, można
nieodpłatnie przekazać podmiotom leczniczym, Państwowej Straży Pożarnej, Siłom
Zbrojnym Rzeczypospolitej Polskiej, Policji, Straży Granicznej oraz instytucjom
państwowym i samorządowym. Art. 192 Kodeksu karnego wykonawczego stosuje się
odpowiednio.
§ 2. Postanowienie o nieodpłatnym przekazaniu przedmiotów wydaje
w postępowaniu przygotowawczym prokurator, a po wniesieniu aktu oskarżenia sąd
właściwy do rozpoznania sprawy.
§ 3. Na postanowienie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje zażalenie.
Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego postanowienia.

Kodeks Postępowania Karnego art. 232