Art. 21. 1. Podstawę wymiaru emerytury dla osoby, która wcześniej miała
ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, stanowi:
1) podstawa wymiaru renty – w wysokości uwzględniającej rewaloryzację oraz
wszystkie kolejne waloryzacje przypadające w okresie następującym po
ustaleniu prawa do renty, z zastrzeżeniem art. 15 ust. 5, albo
2) podstawa wymiaru ustalona na nowo w myśl art. 15.
2. Przepis ust. 1 pkt 1 stosuje się przy ustalaniu podstawy wymiaru:
1) emerytury dla osoby, która wcześniej miała ustalone prawo do emerytury;
2) renty z tytułu niezdolności do pracy dla osoby, która wcześniej miała ustalone
prawo do tej renty albo do emerytury.
3. Podstawę wymiaru emerytury dla osoby, która wcześniej pobierała
świadczenie przedemerytalne na podstawie przepisów o zatrudnieniu
i przeciwdziałaniu bezrobociu, stanowi podstawa wymiaru emerytury przyjęta do
ustalenia świadczenia przedemerytalnego – w wysokości uwzględniającej wszystkie
kolejne waloryzacje przypadające w okresie następującym po ustaleniu prawa do świadczenia przedemerytalnego albo podstawa wymiaru ustalona na nowo w myśl art. 15.

Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych art. 21