Art. 209. § 1. Kto uchyla się od wykonania obowiązku alimentacyjnego
określonego co do wysokości orzeczeniem sądowym, ugodą zawartą przed sądem albo
innym organem albo inną umową, jeżeli łączna wysokość powstałych wskutek tego
zaległości stanowi równowartość co najmniej 3 świadczeń okresowych albo jeżeli
opóźnienie zaległego świadczenia innego niż okresowe wynosi co najmniej
3 miesiące,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku.
§ 1a. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 naraża osobę uprawnioną na
niemożność zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
lat 2.
§ 2. Ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 1a następuje na wniosek
pokrzywdzonego, organu pomocy społecznej lub organu podejmującego działania
wobec dłużnika alimentacyjnego.
§ 3. Jeżeli pokrzywdzonemu przyznano odpowiednie świadczenia rodzinne albo
świadczenia pieniężne wypłacane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów,
ściganie przestępstwa określonego w § 1 lub 1a odbywa się z urzędu.
§ 4. Nie podlega karze sprawca przestępstwa określonego w § 1, który nie
później niż przed upływem 30 dni od dnia pierwszego przesłuchania w charakterze
podejrzanego uiścił w całości zaległe alimenty.
§ 5. Sąd odstępuje od wymierzenia kary, jeżeli nie później niż przed upływem
30 dni od dnia pierwszego przesłuchania w charakterze podejrzanego sprawca
przestępstwa określonego w § 1a uiścił w całości zaległe alimenty, chyba że wina
i społeczna szkodliwość czynu przemawiają przeciwko odstąpieniu od wymierzenia
kary.

Kodeks Karny art. 209