Art. 190. 1. Dla wierzyciela niemającego zdolności sądowej lub procesowej,
jak również dla wierzyciela będącego osobą prawną albo inną jednostką
organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa
przyznaje zdolność prawną, która posiada braki w składzie jej organów
uniemożliwiające jej działanie, sędzia-komisarz może ustanowić kuratora do
działania w postępowaniu upadłościowym, jeżeli przyczyni się to do usprawnienia
postępowania.
2. Ustanowienie kuratora zgodnie z przepisem ust. 1 nie stanowi przeszkody
do usunięcia, według przepisów ogólnych, braku zdolności sądowej lub procesowej
albo braków w składzie organów uniemożliwiających ich działanie. Z chwilą
uzupełnienia tych braków ustanowienie kuratora na podstawie ust. 1 traci moc.
3. Koszty działania kuratora obciążają wierzyciela, dla którego kurator został
ustanowiony, i podlegają zaspokojeniu z sum wypłaconych wierzycielowi
w postępowaniu upadłościowym. W razie zawarcia układu oraz jeżeli wypłacona wierzycielowi w postępowaniu upadłościowym suma nie wystarcza na zaspokojenie kosztów ustanowienia kuratora, sędzia-komisarz wydaje
postanowienie zobowiązujące wierzyciela do ich poniesienia. Koszty te ściąga się
według przepisów o egzekucji opłat sądowych. Na postanowienie
sędziego-komisarza przysługuje zażalenie.

Prawo upadłościowe art. 190

DODAJ