Art. 189. 1. Czas pełnienia służby funkcjonariusza jest określony wymiarem
jego obowiązków, z uwzględnieniem prawa do wypoczynku.
2. Do celów rozliczania czasu służby:
1) przez dobę – należy rozumieć 24 kolejne godziny, poczynając od godziny,
w której funkcjonariusz rozpoczyna służbę zgodnie z obowiązującym go
rozkładem czasu służby;
2) przez tydzień – należy rozumieć 7 kolejnych dni, poczynając od pierwszego dnia
okresu rozliczeniowego.
3. Czas pełnienia służby funkcjonariusza wynosi przeciętnie 40 godzin
tygodniowo w przyjętym okresie rozliczeniowym, nie dłuższym niż 4 miesiące.
4. Czas pełnienia służby funkcjonariusza może być przedłużony przeciętnie do
48 godzin tygodniowo, w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 3, na
polecenie przełożonego, w celu wykonania czynności służbowych.
5. Pełnienie służby w przedłużonym czasie służby jest dopuszczalne, gdy
wymagają tego szczególne potrzeby służby.
6. Norma przedłużonego czasu służby, o którym mowa w ust. 4, nie może
przekroczyć dla funkcjonariusza 400 godzin w roku kalendarzowym.
7. Funkcjonariuszowi przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej
11 godzin nieprzerwanego odpoczynku, z zastrzeżeniem ust. 5.
8. Przepisy ust. 3, 4 i 7 nie mają zastosowania w przypadku konieczności:
1) wykonania czynności służbowych, jeżeli nie mogą one zostać przerwane;
2) zapewnienia ciągłości służby na stanowiskach, na których jest wymagane jej
utrzymanie w sposób ciągły.
9. Przepisu ust. 7 nie stosuje się do funkcjonariusza pełniącego służbę w składzie
załogi jednostki pływającej, o którym mowa w ust. 15–18.
10. W przypadku gdy pełnienie służby w przedłużonym czasie służby skutkuje
skróceniem dobowego okresu nieprzerwanego odpoczynku, o którym mowa w ust. 7,
funkcjonariuszowi przysługuje w następnej dobie dodatkowy czas na odpoczynek
w wymiarze zapewniającym wyrównanie przysługującego mu okresu nieprzerwanego
odpoczynku dobowego. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio.
11. Funkcjonariuszowi przysługuje w każdym tygodniu prawo do co najmniej
35 godzin nieprzerwanego odpoczynku, z wyłączeniem funkcjonariusza pełniącego
służbę w składzie załogi jednostki pływającej, o którym mowa w ust. 15–18.
12. Jeżeli dobowy czas służby wynosi co najmniej 6 godzin, funkcjonariusz ma
prawo do przerwy w służbie trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu
służby.
13. Za przedłużony czas służby funkcjonariuszowi przyznaje się, według jego
wyboru, czas wolny od służby w tym samym wymiarze albo uposażenie za
przedłużony czas służby. W przypadkach uzasadnionych potrzebami służby
o przyznaniu czasu wolnego od służby albo uposażenia za przedłużony czas służby
decyduje kierownik jednostki organizacyjnej.
14. W przypadkach uzasadnionych specyfiką służby i jej organizacją może być
stosowany system zmianowy.
15. Czas pełnienia służby funkcjonariusza pełniącego służbę w składzie załogi
jednostki pływającej może wynieść 24 godziny lub dłużej.
16. Funkcjonariuszowi pełniącemu służbę w składzie załogi jednostki
pływającej przez okres 24 godzin lub dłuższy przysługuje co najmniej 8 godzin
odpoczynku w ciągu doby.
17. Po zakończeniu służby w składzie załogi jednostki pływającej
funkcjonariuszowi udziela się czasu na odpoczynek w wymiarze nie mniejszym niż
czas służby pełnionej w składzie tej załogi.
18. Funkcjonariuszowi pełniącemu służbę w składzie załogi jednostki
pływającej przysługuje za każdy tydzień minimalny okres nieprzerwanego
odpoczynku w wymiarze 24 godzin, wykorzystywany w dwutygodniowym okresie
rozliczeniowym.
19. Kierownik jednostki organizacyjnej prowadzi ewidencję czasu służby
funkcjonariusza w celu prawidłowego ustalenia jego uposażenia za przedłużony czas
służby i innych świadczeń związanych ze służbą. Kierownik jednostki organizacyjnej
udostępnia tę ewidencję funkcjonariuszowi na jego żądanie.
20. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze
rozporządzenia:
1) rozkład czasu służby,
2) sposób ustalania wysokości uposażenia za przedłużony czas służby,
3) tryb udzielania czasu wolnego za przedłużony czas służby albo wypłacania
uposażenia za przedłużony czas służby,
4) sposób prowadzenia ewidencji czasu służby
– biorąc pod uwagę potrzebę zagwarantowania prawa do wypoczynku oraz
prawidłowej realizacji zadań Służby Celno-Skarbowej, a także terminowego
wypłacania uposażenia oraz rzetelnego dokumentowania dokonywanych czynności.

Ustawa o Krajowej Administracji Skarbowej art. 189

DODAJ