Art. 171. § 1. Osobie przesłuchiwanej należy umożliwić swobodne
wypowiedzenie się w granicach określonych celem danej czynności, a dopiero
następnie można zadawać pytania zmierzające do uzupełnienia, wyjaśnienia lub
kontroli wypowiedzi.
§ 2. Prawo zadawania pytań mają, oprócz organu przesłuchującego, strony,
obrońcy, pełnomocnicy oraz biegli. Pytania zadaje się osobie przesłuchiwanej
bezpośrednio, chyba że organ przesłuchujący zarządzi inaczej.
§ 3. Jeżeli osoba przesłuchiwana nie ukończyła 15 lat, czynności z jej udziałem
powinny być, w miarę możliwości, przeprowadzone w obecności przedstawiciela
ustawowego lub faktycznego opiekuna, chyba że dobro postępowania stoi temu na
przeszkodzie.
§ 4. Nie wolno zadawać pytań sugerujących osobie przesłuchiwanej treść
odpowiedzi.
§ 5. Niedopuszczalne jest:
1) wpływanie na wypowiedzi osoby przesłuchiwanej za pomocą przymusu lub
groźby bezprawnej;
2) stosowanie hipnozy albo środków chemicznych lub technicznych wpływających
na procesy psychiczne osoby przesłuchiwanej albo mających na celu kontrolę
nieświadomych reakcji jej organizmu w związku z przesłuchaniem.
§ 6. Organ przesłuchujący uchyla pytania określone w § 4, jak również pytania
nieistotne.
§ 7. Wyjaśnienia, zeznania oraz oświadczenia złożone w warunkach
wyłączających swobodę wypowiedzi lub uzyskane wbrew zakazom wymienionym
w § 5 nie mogą stanowić dowodu

Kodeks Postępowania Karnego art. 171