Art. 106. 1. Jeżeli łączna ilość akcji tego samego emitenta, zdeponowanych na
wszystkich rachunkach ilościowych w jednym pracowniczym funduszu, przekroczy
1% ogólnej ilości akcji tego emitenta, prawa związane z własnością tych akcji,
z wyjątkiem praw majątkowych, wykonywane są przez przedstawiciela członków
funduszu posiadających akcje na rachunkach ilościowych, zwanego dalej
„przedstawicielem”.
2. Przedstawiciel jest wybierany na 3 lata w wyborach tajnych przez członków
funduszu posiadających akcje danego emitenta na rachunkach ilościowych.
3. Tryb wyboru przedstawiciela określa regulamin uchwalony przez radę
nadzorczą pracowniczego towarzystwa. Regulamin określa w szczególności, czy
w wyborach mają uczestniczyć sami członkowie, czy też wybrani przez nich
przedstawiciele, oraz zasady odwoływania przedstawiciela przed upływem okresu, na
który został wybrany. Regulamin nie może uzależnić ważności wyboru
przedstawiciela od liczby osób uczestniczących w wyborach.
4. Przepis art. 45 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Art. 106a. Pracowniczy fundusz może wybrać zakład ubezpieczeń na życie, do
którego będzie przekazywać w całości albo w części składki pracowników
zagranicznych, na podstawie umowy o przyjmowanie składek.

Art. 106b. 1. Zobowiązania związane z ryzykami biometrycznymi lub
gwarancjami obciążają zakład ubezpieczeń na życie w zakresie, w jakim określono to
w umowie o przyjmowanie składek, w pozostałych przypadkach zobowiązania te
obciążają pracodawcę zagranicznego.
2. Za wszelkie szkody wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania
obowiązków nałożonych przez ustawę w zakresie obsługi wszelkich ryzyk
biometrycznych lub gwarancji związanych z realizacją programu emerytalnego
pracodawcy zagranicznego odpowiada zakład ubezpieczeń na życie.

Art. 106c. 1. Umowa o przyjmowanie składek powinna określać szczegółowo
obowiązki zakładu ubezpieczeń na życie i pracowniczego funduszu, sposób ich
wykonania, a także wskazywać osoby wyznaczone przez zakład bezpośrednio
odpowiedzialne za należyte wykonanie umowy.
2. Umowa o przyjmowanie składek określa ponadto, że operacje zaciągania
pożyczek przez zakład ubezpieczeń na życie i pracowniczy fundusz mogą być
prowadzone wyłącznie w celu utrzymania płynności finansowej i tylko na okres
przejściowy.
3. W przypadku gdy akcjonariuszem pracowniczego towarzystwa jest
pracodawca zagraniczny i z przepisów jego krajowego prawa ubezpieczeń
społecznych i prawa pracy wynika taki wymóg, umowa o przyjmowanie składek
zawiera postanowienia dotyczące przekazywania przez pracowniczy fundusz temu
pracodawcy lub jego pracownikom dodatkowych informacji dotyczących:
1) rodzaju ryzyka finansowego, technicznego i innych ryzyk związanych
z realizacją programu emerytalnego pracodawcy zagranicznego;
2) podziału ryzyka, o którym mowa w pkt 1;
3) docelowego poziomu świadczenia, w przypadku gdy program emerytalny pracodawcy zagranicznego przewiduje pokrycie ryzyk biometrycznych lub gwarancji;
4) kwoty wypłaty lub świadczenia z programu emerytalnego pracodawcy
zagranicznego przewidującego pokrycie ryzyk biometrycznych lub gwarancji,
w przypadku zaprzestania zatrudnienia;
5) w przypadku gdy uczestnicy programu emerytalnego pracodawcy zagranicznego
ponoszą ryzyko inwestycyjne – zakresu wyboru polityki inwestycyjnej, jeżeli ma
zastosowanie, oraz rzeczywistych portfeli inwestycyjnych, a także informacji
dotyczących ryzyka i kosztów związanych z inwestycjami;
6) postanowień odnoszących się do przeniesienia praw do wypłaty z programu
emerytalnego pracodawcy zagranicznego na inną instytucję pracowniczych
programów emerytalnych, w przypadku rozwiązania stosunku pracy.

Art. 106d. 1. Pracowniczy fundusz lub zakład ubezpieczeń na życie mogą
rozwiązać umowę o przyjmowanie składek w drodze wypowiedzenia, którego okres
nie może być krótszy niż 6 miesięcy.
2. O wypowiedzeniu umowy o przyjmowanie składek i jego przyczynach strona
wypowiadająca umowę niezwłocznie powiadamia organ nadzoru.
3. W razie rozwiązania umowy o przyjmowanie składek z dotychczasowym
zakładem ubezpieczeń na życie zakład ten powinien wydać zakładowi ubezpieczeń na
życie, z którym pracowniczy fundusz zawarł umowę, aktywa i wszelkie dokumenty
związane z wykonywaniem obowiązków wynikających z umowy, w terminie
uzgodnionym przez strony, bez zbędnej zwłoki.

Art. 106e. 1. Jeżeli zakład ubezpieczeń na życie nie wykonuje obowiązków
określonych w umowie o przyjmowanie składek albo wykonuje je nienależycie:
1) pracowniczy fundusz wypowiada umowę, zawiadamiając o tym niezwłocznie
organ nadzoru;
2) organ nadzoru może, w drodze decyzji administracyjnej, nakazać
pracowniczemu funduszowi zmianę zakładu ubezpieczeń na życie.
2. Organ nadzoru może nakazać pracowniczemu funduszowi zmianę zakładu
ubezpieczeń na życie także wówczas, gdy nastąpiło istotne pogorszenie sytuacji
finansowej tego zakładu, zagrażające realizacji zobowiązań wynikających z umowy
o przyjmowanie składek.

Art. 106f. Pracowniczy fundusz dokonuje niezwłocznej zmiany zakładu
ubezpieczeń na życie w przypadku zakazu wykonywania działalności, ogłoszenia
upadłości lub otwarcia likwidacji dotyczącej zakładu ubezpieczeń na życie.

Art. 106g. 1. Organ nadzoru może, w drodze decyzji administracyjnej,
ograniczyć lub zakazać zakładowi ubezpieczeń na życie swobodnego rozporządzania
aktywami, które służą jako zabezpieczenie zobowiązań wynikających z umowy
o przyjmowanie składek, w przypadku gdy zakład ten:
1) nie zdołał utworzyć rezerw techniczno-ubezpieczeniowych w odpowiedniej
wysokości, w odniesieniu do prowadzonej działalności, lub nie posiada aktywów
stanowiących pokrycie rezerw techniczno-ubezpieczeniowych, w wysokości
nie niższej niż wartość rezerw techniczno-ubezpieczeniowych w ujęciu brutto;
2) nie był w stanie utrzymać ustawowych funduszy własnych.
2. W przypadku wydania przez organ nadzoru decyzji administracyjnej o zakazie
swobodnego rozporządzania aktywami, o której mowa w ust. 1, pracowniczy fundusz
niezwłocznie dokonuje zmiany zakładu ubezpieczeń na życie w drodze
wypowiedzenia dotychczasowej umowy o przyjmowanie składek i zawarcia umowy
z innym zakładem ubezpieczeń na życie.

Art. 106h. 1. Każdorazowa zmiana zakładu ubezpieczeń na życie następuje
w sposób zapewniający nieprzerwane wykonywanie obowiązków w zakresie
realizacji zobowiązań wynikających z umowy o przyjmowanie składek. Przepis
art. 106d ust. 3 stosuje się odpowiednio.
2. Zmiana zakładu ubezpieczeń na życie wymaga zezwolenia organu nadzoru,
z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz
art. 106g ust. 2.
3. Zezwolenie jest wydawane przez organ nadzoru w trybie określonym dla
wydania zezwolenia na zmianę statutu pracowniczego funduszu.
4. W przypadkach, o których mowa w art. 106e i art. 106g ust. 2,
wypowiedzenie może nastąpić w terminie krótszym niż wskazany w art. 106d ust. 1.
5. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio w przypadku zmiany umowy
o przyjmowanie składek.

Art. 106i. 1. Zakład ubezpieczeń na życie nie może zatrudniać oraz w skład
władz statutowych tego zakładu nie mogą wchodzić osoby, które są:
1) członkami zarządu, rady nadzorczej lub pracownikami pracowniczego
towarzystwa zarządzającego pracowniczym funduszem, którego aktywa
przechowuje;
2) członkami organu zarządzającego, rady nadzorczej lub pracownikami podmiotu
związanego w stosunku do pracowniczego towarzystwa zarządzającego
pracowniczym funduszem, którego aktywa przechowuje.
2. Jeżeli zakład ubezpieczeń na życie w trakcie trwania umowy o przyjmowanie
składek przestanie spełniać przynajmniej jeden z warunków, o których mowa w ust. 1,
jest obowiązany:
1) zawiadomić o tym niezwłocznie organ nadzoru oraz pracowniczy fundusz;
2) dostosować się do warunków, o których mowa w ust. 1, w terminie nie dłuższym
niż 3 miesiące, licząc od dnia, w którym naruszył te warunki.

Art. 106j. 1. Zakład ubezpieczeń na życie, w przypadku zapewnienia
ubezpieczenia od ryzyk biometrycznych lub gwarancji, ma obowiązek zapewnić:
1) kwotę pasywów w wysokości odpowiadającej zobowiązaniom finansowym,
które wynikają z umowy o przyjmowanie składek;
2) rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe w odpowiedniej wysokości, w odniesieniu
do pełnego zakresu programu emerytalnego pracodawcy zagranicznego;
3) coroczne ustalenie wartości i poświadczenie przez aktuariusza rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych.
2. Rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe oblicza się zgodnie z następującymi zasadami:
1) kwota rezerw techniczno-ubezpieczeniowych jest wyliczana na podstawie
dostatecznie ostrożnej wyceny aktuarialnej, biorąc pod uwagę wszystkie
zobowiązania z tytułu świadczeń i składek zgodnie z postanowieniami
dotyczącymi wypłaty świadczeń w przypadku danego pracodawcy
zagranicznego;
2) rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe muszą być wystarczające zarówno do
pokrycia wypłat emerytur i innych świadczeń już wypłacanych dla
beneficjentów w rozumieniu prawa krajowego pracodawcy zagranicznego,
którym nadal będą wypłacane, oraz odzwierciedlać zobowiązania, jakie wynikają
z należnych uprawnień emerytalnych uczestników;
3) założenia ekonomiczne i aktuarialne przyjęte dla wyceny pasywów są określane
w sposób ostrożny;
4) stosowane techniczne stopy procentowe są ustalane w sposób ostrożny
i określone zgodnie z odpowiednimi przepisami krajowego prawa pracodawcy
zagranicznego; techniczne stopy procentowe są ustalane z uwzględnieniem:
przychodu z odpowiednich aktywów posiadanych przez instytucję i przyszłych
dochodów z inwestycji lub przychodów rynkowych z obligacji o wysokiej
jakości lub obligacji państwowych;
5) tablice biometryczne wykorzystywane w celu ustalania wartości rezerw
techniczno-ubezpieczeniowych uwzględniają główne cechy charakterystyczne
grupy uczestników i systemów emerytalnych, w szczególności przewidywane
zmiany odpowiednich ryzyk;
6) metody i podstawy wyliczenia rezerw techniczno-ubezpieczeniowych są
stosowane w sposób ciągły w kolejnych latach obrotowych, a ewentualny brak
ciągłości może być uzasadniony zmianami prawnymi, zmianami
demograficznymi lub okolicznościami gospodarczymi, leżącymi u podstaw
założeń przyjętych do wyliczenia tych rezerw.
3. Zakład ubezpieczeń na życie jest obowiązany posiadać:
1) aktywa i pasywa odpowiadające działalności wynikającej z umowy
o przyjmowanie składek, wyodrębnione, zarządzane i tworzone odrębnie
w stosunku do innej działalności zakładu, bez możliwości ich przeniesienia;
2) dodatkowe aktywa ponad rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe dla celów
rachunkowości, które służą jako zabezpieczenie zobowiązań wynikających
z umowy o przyjmowanie składek, w wysokości równej marginesowi wypłacalności ustalonemu dla odpowiednich rodzajów ryzyka, o których mowa w dziale I załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności
ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej;
3) środki własne w wysokości nie niższej niż margines wypłacalności i nie niższej
niż kapitał gwarancyjny.
4. Kapitał gwarancyjny, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, jest równy większej z wartości:
1) jednej trzeciej marginesu wypłacalności;
2) minimalnej wysokości kapitału gwarancyjnego.

Art. 106ja. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu
z ministrem właściwym do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowy sposób wyliczenia wysokości marginesu wypłacalności
dla działu I i grup ubezpieczeń działu I załącznika do ustawy z dnia 11 września
2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej oraz minimalną wysokość
kapitału gwarancyjnego dla działu I załącznika do tej ustawy, uwzględniając
konieczność zapewnienia wypłacalności zakładów ubezpieczeń na życie, do których
pracowniczy fundusz przekazuje składki pracowników zagranicznych.

Art. 106jb. 1. Środki własne zakładu ubezpieczeń na życie stanowią aktywa
zakładu ubezpieczeń na życie, z wyłączeniem aktywów:
1) przeznaczonych na pokrycie wszelkich przewidywalnych zobowiązań;
2) wartości niematerialnych i prawnych;
3) akcji własnych i udziałów własnych będących w posiadaniu zakładu
ubezpieczeń na życie;
4) z tytułu odroczonego podatku dochodowego.
2. Z aktywów stanowiących środki własne zakładu ubezpieczeń na życie wyłącza
się posiadane przez zakład ubezpieczeń na życie w odniesieniu do innych zakładów
ubezpieczeń, zakładów reasekuracji, instytucji kredytowych i instytucji finansowych,
w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz. U. z 2019 r.
poz. 2357), zwanej dalej „ustawą – Prawo bankowe”, oraz firm inwestycyjnych
w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi:
1) pożyczki podporządkowane spełniające warunki określone w ust. 4 pkt 2;
2) skumulowane niezapłacone dywidendy z tytułu akcji uprzywilejowanych.
3. Środki własne zakładu ubezpieczeń na życie powinny w szczególności odpowiadać:
1) wartości opłaconego kapitału zakładowego;
2) wartości zobowiązań wobec członków towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych,
w przypadku towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, pod warunkiem że zgodnie
ze statutem towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych zobowiązania wobec
członków towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych:
a) mogą być spłacone członkom towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych
wyłącznie wtedy, gdy nie spowoduje to naruszenia art. 106j ust. 3 pkt 3,
b) w przypadku likwidacji towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych, mogą być
spłacone członkom towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych wyłącznie po
spłaceniu wszelkich innych zobowiązań towarzystwa ubezpieczeń wzajemnych,
c) z wyłączeniem indywidualnych płatności związanych z wygaśnięciem
członkostwa, nie mogą być spłacane przed przekazaniem informacji
o zamiarze dokonania spłaty, w terminie 30 dni przed dniem spłaty,
organowi nadzoru, który może zakazać w tym terminie dokonywania spłaty;
3) kapitałowi zapasowemu i kapitałom rezerwowym oraz kapitałowi z aktualizacji wyceny;
4) niepodzielonemu wynikowi finansowemu z lat ubiegłych po potrąceniu
należnych dywidend: zysk – wielkość dodatnia, strata – wielkość ujemna;
5) wynikowi finansowemu netto w okresie sprawozdawczym po potrąceniu
należnych dywidend: zysk – wielkość dodatnia, strata – wielkość ujemna.
4. Na wniosek zakładu ubezpieczeń na życie i na podstawie przedstawionych
przez niego dowodów organ nadzoru może, w drodze decyzji, wyrazić zgodę na
zaliczenie do środków własnych:
1) ukrytych rezerw wynikających z niedoszacowania aktywów lub przeszacowania
pasywów w bilansie dla celów rachunkowości, o ile takie ukryte rezerwy nie
mają wyjątkowego charakteru;
2) kapitału pożyczek podporządkowanych spełniających łącznie następujące warunki:
a) kapitał pożyczek podporządkowanych nie może stanowić więcej niż 25%
środków własnych,
b) kapitał pożyczek podporządkowanych jest opłacony w pełnej wysokości,
c) w umowie pożyczki zawarto warunki, zgodnie z którymi kapitał pożyczek
podporządkowanych w przypadku upadłości albo likwidacji zakładu ubezpieczeń na życie może być spłacony dopiero po zaspokojeniu wszystkich innych wierzycieli zakładu ubezpieczeń,
d) w przypadku pożyczek z określonym okresem spłaty, pierwotny okres
spłaty wynosi przynajmniej 5 lat,
e) w przypadku pożyczek, których termin spłaty nie jest ustalony, pożyczki te
mogą być spłacane wyłącznie z zachowaniem 5-letniego okresu
wypowiedzenia, chyba że nie są już zaliczane do środków własnych,
f) w umowie pożyczki nie zawarto warunków przewidujących, że
w określonych okolicznościach, innych niż likwidacja zakładu ubezpieczeń
na życie, zadłużenie zostanie spłacone przed uzgodnionym terminem spłaty,
g) w umowie pożyczki zawarto warunki, zgodnie z którymi umowa pożyczki
może być zmieniona tylko po otrzymaniu od organu nadzoru oświadczenia
o braku zastrzeżeń do planowanych zmian;
3) połowy należnych wpłat na kapitał zakładowy, pod warunkiem że 25% tego
kapitału zostało opłacone, nie więcej jednak niż równowartość 50% mniejszej
spośród wartości marginesu wypłacalności lub środków własnych zakładu
ubezpieczeń na życie;
4) w przypadku gdy zakład ubezpieczeń na życie nie stosuje metody Zillmera lub
stosuje ją, lecz nie uwzględnia przy tym kosztów akwizycji w pełnej wysokości
– różnicy między wysokością rezerwy w dziale ubezpieczeń na życie obliczoną
przez zakład ubezpieczeń na życie i wysokością rezerwy w dziale ubezpieczeń
na życie obliczoną przy zastosowaniu metody Zillmera, z uwzględnieniem
kosztów akwizycji w pełnej wysokości.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2 lit. d, zakład ubezpieczeń na
życie przedstawia organowi nadzoru, nie późnej niż przed upływem 12 miesięcy przed
terminem spłaty pożyczki, plan przedstawiający sposób utrzymania lub podniesienia
środków własnych do wymaganej wartości przed terminem spłaty, chyba że warunki
zaliczenia pożyczki do środków własnych stopniowo ograniczają wartość pożyczki
zaliczanej do środków własnych przez okres co najmniej 5 lat przed terminem spłaty.
Organ nadzoru może zezwolić na przedterminową spłatę pożyczki, na wniosek
zakładu ubezpieczeń na życie, pod warunkiem że nie spowoduje to naruszenia art. 106j ust. 3 pkt 3.
6. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 pkt 2 lit. e, dokonanie
przedterminowej spłaty może nastąpić wyłącznie po uzyskaniu uprzedniej zgody organu nadzoru, na wniosek zakładu ubezpieczeń na życie, który zawiadamia organ nadzoru o planowanej spłacie co najmniej 6 miesięcy przed planowanym terminem spłaty i przedstawia dane o wartości środków własnych i dane o wartości środków
własnych przed dokonaniem płatności i po jej dokonaniu płatności. Organ nadzoru
może zezwolić na spłatę pożyczek, pod warunkiem że nie spowoduje to naruszenia
art. 106j ust. 3 pkt 3.
7. Wielkość, o której mowa w ust. 4 pkt 4, nie może przekroczyć 3,5% sumy
różnicy pomiędzy sumami kapitału i wysokości rezerwy w dziale ubezpieczeń na
życie dla wszystkich umów ubezpieczenia, dla których stosowanie metody Zillmera
jest dopuszczalne. Różnica zaliczana do środków własnych jest pomniejszana
o nierozliczone koszty akwizycji, wykazane w bilansie dla celów rachunkowości jako aktywa.

Art. 106jc. Środki własne na pokrycie kapitału gwarancyjnego stanowią aktywa,
o których mowa w art. 106jb, z wyłączeniem aktywów, o których mowa w art. 106jb
ust. 4 pkt 3.

Art. 106k. Przy ustalaniu wartości aktywów netto pracowniczego funduszu nie
uwzględnia się składek pracowników zagranicznych, o których mowa w art. 2 ust. 4.

Art. 106l. 1. Pracowniczy fundusz przenoszący może przenieść w ramach
przeniesienia transgranicznego zobowiązania tego funduszu oraz inne zobowiązania
i prawa, jak również związane z nimi aktywa lub ich ekwiwalenty pieniężne związane
z przenoszonym pracowniczym programem emerytalnym do pracowniczego funduszu
przyjmującego.
2. Koszty przeniesienia transgranicznego, o którym mowa w ust. 1, ponoszą
członkowie pracowniczego funduszu przenoszącego, których to przeniesienie
dotyczy, a którzy uprzednio je zatwierdzili, zgodnie z art. 106m ust. 1 pkt 1.
3. Koszty, o których mowa w ust. 2, są potrącane z ekwiwalentów pieniężnych
związanych z przenoszonym pracowniczym programem emerytalnym. Maksymalna
wysokość kosztów oraz szczegółowy tryb i sposób ich potrącania są określone
w statucie pracowniczego funduszu przenoszącego.
4. Pracowniczy fundusz przyjmujący może przyjąć w ramach przeniesienia
transgranicznego od pracowniczego funduszu przenoszącego zobowiązania tego funduszu oraz inne zobowiązania i prawa, jak również związane z nimi aktywa lub ich ekwiwalenty pieniężne związane z przyjmowanym pracowniczym programem emerytalnym.

Art. 106m. 1. Przeniesienie transgraniczne, o którym mowa w art. 106l ust. 1,
podlega uprzedniemu zatwierdzeniu przez:
1) zwykłą większość członków pracowniczego funduszu przenoszącego i osób
uprawnionych do otrzymania wypłaty, których ono dotyczy, albo ich
przedstawicieli, oraz
2) pracodawcę.
2. Informacje o warunkach przeniesienia transgranicznego pracownicze
towarzystwo zarządzające pracowniczym funduszem przenoszącym udostępnia
członkom funduszu i osobom uprawnionym do otrzymania wypłaty, których ono
dotyczy, albo ich przedstawicielom, na co najmniej 30 dni przed planowanym dniem
złożenia przez pracowniczy fundusz przyjmujący wniosku o wydanie zezwolenia na
przeniesienie transgraniczne składanego do organu nadzoru rodzimego państwa
członkowskiego pracowniczego funduszu przyjmującego.

Art. 106n. 1. W przypadku gdy działający na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej pracowniczy fundusz staje się pracowniczym funduszem przyjmującym,
przeniesienie transgraniczne, o którym mowa w art. 106l ust. 4, wymaga wydania
przez organ nadzoru zezwolenia na przeniesienie transgraniczne.
2. Wniosek o wydanie zezwolenia na przeniesienie transgraniczne składa do
organu nadzoru pracowniczy fundusz przyjmujący.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) pisemne porozumienie między pracowniczym towarzystwem zarządzającym
pracowniczym funduszem przenoszącym i pracowniczym towarzystwem
zarządzającym pracowniczym funduszem przyjmującym, w którym określa się
warunki przeniesienia;
2) opis głównych cech charakterystycznych pracowniczego programu
emerytalnego;
3) opis przenoszonych zobowiązań oraz innych zobowiązań i praw, jak również
związanych z nimi aktywów lub ich ekwiwalentów pieniężnych;
4) nazwę i siedzibę pracowniczego funduszu przenoszącego i pracowniczego
funduszu przyjmującego oraz nazwy państw członkowskich Unii Europejskiej, w których każdy z tych pracowniczych funduszy jest zarejestrowany lub wykonuje działalność na podstawie zezwolenia;
5) firmę, siedzibę i adres pracodawcy;
6) potwierdzenie uprzedniego zatwierdzenia zgodnie z art. 106m ust. 1;
7) nazwy państw członkowskich Unii Europejskiej, których przepisy prawa
ubezpieczeń społecznych i prawa pracy odnoszące się do pracowniczych
programów emerytalnych stosuje się do danego programu emerytalnego.
4. W przypadku gdy działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pracowniczy fundusz staje się pracowniczym funduszem przyjmującym, organ
nadzoru przekazuje wniosek, o którym mowa w ust. 2, właściwemu organowi nadzoru
rodzimego państwa członkowskiego pracowniczego funduszu przenoszącego
niezwłocznie po jego otrzymaniu, w celu umożliwienia wydania zgody na
przeniesienie transgraniczne.
5. W przypadku gdy działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pracowniczy fundusz staje się pracowniczym funduszem przyjmującym, organ
nadzoru ocenia, czy:
1) wniosek o wydanie zezwolenia na przeniesienie transgraniczne spełnia
wymagania określone w ust. 3;
2) struktura pracowniczego funduszu przyjmującego jest zgodna z proponowanym
przeniesieniem transgranicznym;
3) sytuacja finansowa pracowniczego funduszu przyjmującego jest zgodna
z proponowanym przeniesieniem transgranicznym;
4) członkowie zarządu pracowniczego towarzystwa zarządzającego pracowniczym
funduszem przyjmującym spełniają wymogi określone w art. 41 ust. 1;
5) długoterminowe interesy członków pracowniczego funduszu przyjmującego,
przenoszone zobowiązania pracowniczego funduszu przenoszącego oraz inne
zobowiązania i prawa, jak również związane z nimi aktywa lub ich ekwiwalenty
pieniężne są odpowiednio chronione w trakcie przeniesienia i po nim;
6) przenoszone aktywa lub ich ekwiwalenty pieniężne są wystarczające
i odpowiednie do pokrycia przenoszonych zobowiązań oraz innych zobowiązań
i praw, zgodnie z przepisami prawa obowiązującymi pracowniczy fundusz przyjmujący.
6. W przypadku gdy działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pracowniczy fundusz staje się pracowniczym funduszem przyjmującym, organ nadzoru, po uzyskaniu od właściwego organu nadzoru rodzimego państwa członkowskiego pracowniczego funduszu przenoszącego informacji o wydaniu zgody
na przeniesienie transgraniczne, wydaje, w drodze decyzji, zezwolenie na
przeniesienie transgraniczne albo odmawia wydania takiego zezwolenia i doręcza
decyzję pracowniczemu funduszowi przyjmującemu w terminie 3 miesięcy od dnia
otrzymania wniosku, o którym mowa w ust. 2.
7. Organ nadzoru przekazuje decyzję, o której mowa w ust. 6, właściwemu
organowi nadzoru rodzimego państwa członkowskiego pracowniczego funduszu
przenoszącego w terminie 2 tygodni od dnia wydania takiej decyzji.
8. Decyzja, o której mowa w ust. 6, zawiera wyniki oceny, o której mowa w ust. 5.
9. W przypadku gdy działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pracowniczy fundusz staje się pracowniczym funduszem przyjmującym, organ
nadzoru odmawia wydania zezwolenia na przeniesienie transgraniczne, jeżeli ocena,
o której mowa w ust. 5, wykazała niespełnienie któregokolwiek z wymogów,
o których mowa w tym przepisie.
10. W przypadku gdy działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pracowniczy fundusz staje się pracowniczym funduszem przenoszącym i do organu
nadzoru wpłynie, za pośrednictwem właściwego organu nadzoru rodzimego państwa
członkowskiego pracowniczego funduszu przyjmującego, wniosek pracowniczego
funduszu przyjmującego o wydanie zezwolenia na przeniesienie transgraniczne, organ
nadzoru w terminie 8 tygodni od dnia otrzymania tego wniosku dokonuje oceny,
o której mowa w ust. 11, i wydaje zgodę na przeniesienie transgraniczne albo
odmawia wydania takiej zgody i przekazuje ją właściwemu organowi nadzoru
rodzimego państwa członkowskiego pracowniczego funduszu przyjmującego, w celu
umożliwienia temu organowi wydania zezwolenia na przeniesienie transgraniczne.
11. W przypadku gdy działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pracowniczy fundusz staje się pracowniczym funduszem przenoszącym, organ
nadzoru ocenia, czy:
1) w przypadku przeniesienia zobowiązań pracowniczego funduszu przenoszącego
oraz innych zobowiązań i praw, jak również związanych z nimi aktywów lub ich
ekwiwalentów pieniężnych, długoterminowe interesy członków funduszu i osób
uprawnionych do otrzymania wypłaty, zobowiązania funduszu oraz inne zobowiązania i prawa, jak również związane z nimi aktywa lub ich ekwiwalenty pieniężne są odpowiednio chronione;
2) indywidualne uprawnienia członków funduszu oraz osób uprawnionych do
otrzymania wypłaty są co najmniej takie same po przeniesieniu;
3) przenoszone aktywa lub ich ekwiwalenty pieniężne związane z pracowniczym
programem emerytalnym są wystarczające i odpowiednie do pokrycia
przenoszonych zobowiązań oraz innych zobowiązań i praw, zgodnie
z przepisami prawa obowiązującymi pracowniczy fundusz przenoszący.
12. Zgoda lub odmowa wydania zgody, o których mowa w ust. 10, zawierają
wyniki oceny, o której mowa w ust. 11.
13. W przypadku gdy działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pracowniczy fundusz staje się pracowniczym funduszem przenoszącym, organ
nadzoru odmawia wydania zgody na przeniesienie transgraniczne, jeżeli ocena,
o której mowa w ust. 11, wykazała niespełnienie któregokolwiek z wymogów,
o których mowa w tym przepisie.

Art. 106o. 1. W przypadku niewydania przez organ nadzoru w terminie
3 miesięcy decyzji, o której mowa w art. 106n ust. 6, pracowniczemu funduszowi
przyjmującemu przysługuje prawo do wniesienia do organu nadzoru ponaglenia,
o którym mowa w art. 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania
administracyjnego.
2. Pracowniczemu funduszowi przyjmującemu przysługuje, w każdym czasie po
wniesieniu ponaglenia do organu nadzoru, prawo do wniesienia skargi na bezczynność
organu do sądu administracyjnego właściwego ze względu na umiejscowienie siedziby
pracowniczego funduszu przyjmującego, za pośrednictwem organu nadzoru.

Art. 106p. 1. W przypadku gdy działający na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej pracowniczy fundusz staje się pracowniczym funduszem przyjmującym,
a organ nadzoru odmówił wydania zezwolenia, o którym mowa w art. 106n ust. 1,
pracowniczemu funduszowi przyjmującemu przysługuje prawo do wniesienia skargi
na tę decyzję do sądu administracyjnego właściwego ze względu na umiejscowienie
siedziby pracowniczego funduszu przyjmującego.
2. Skargę, o której mowa w ust. 1, wnosi się za pośrednictwem organu nadzoru,
w terminie 30 dni od dnia otrzymania odmowy wydania zezwolenia, o którym mowa
w art. 106n ust. 1.

Art. 106q. 1. W przypadku gdy przeniesienie transgraniczne skutkuje
działalnością transgraniczną i działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pracowniczy fundusz staje się pracowniczym funduszem przenoszącym, organ
nadzoru przekazuje właściwemu organowi nadzoru rodzimego państwa
członkowskiego pracowniczego funduszu przyjmującego informacje o wymogach
wynikających z przepisów prawa ubezpieczeń społecznych i prawa pracy oraz
o wymogach dotyczących przekazywania informacji określonych w art. 22–22d
ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych
w terminie 4 tygodni od dnia otrzymania od właściwego organu nadzoru rodzimego
państwa członkowskiego pracowniczego funduszu przyjmującego informacji
o decyzji o wydaniu zezwolenia na przeniesienie transgraniczne.
2. W przypadku gdy działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pracowniczy fundusz staje się pracowniczym funduszem przyjmującym, organ
nadzoru przekazuje temu funduszowi uzyskane od właściwego organu nadzoru
rodzimego państwa członkowskiego pracowniczego funduszu przenoszącego
informacje odpowiadające informacjom, o których mowa w ust. 1, w terminie
tygodnia od dnia ich otrzymania.
3. W przypadku gdy działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pracowniczy fundusz staje się pracowniczym funduszem przyjmującym, może on
rozpocząć zarządzanie programem emerytalnym po otrzymaniu decyzji o wydaniu
zezwolenia, o której mowa w art. 106n ust. 6, lub gdy w terminie, o którym mowa
w ust. 2, organ nadzoru nie przekazał żadnych informacji.
4. W przypadku gdy działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pracowniczy fundusz staje się pracowniczym funduszem przyjmującym i prowadzi
działalność transgraniczną, organ nadzoru przekazuje właściwemu organowi nadzoru
rodzimego państwa członkowskiego pracowniczego funduszu przenoszącego
informacje o istotnych zmianach wymogów wynikających z przepisów prawa
ubezpieczeń społecznych i prawa pracy, dotyczących pracowniczych programów
emerytalnych, które mogą wpływać na cechy charakterystyczne programu
emerytalnego w zakresie, w jakim dotyczy to działalności transgranicznej, oraz
o zmianach wymogów dotyczących przekazywania informacji określonych w art. 22–
22d ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych.
5. W przypadku gdy działający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej
pracowniczy fundusz staje się pracowniczym funduszem przenoszącym, organ nadzoru przekazuje temu funduszowi informacje odpowiadające informacjom, o których mowa w ust. 4, uzyskane od właściwego organu nadzoru rodzimego
państwa członkowskiego pracowniczego funduszu przyjmującego.

Ustawa o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych art. 106

DODAJ